سابقه و هدف: نفروپاتی دیابتی شایعترین علت بروز مرحله نهایی نارسایی کلیوی، ناشی از فعالیت مولکول های پیام رسان پروتئین کیناز C و گونه های فعال اکسیژن می باشد. مطالعات اخیر به نقش فرآیندهای اپیژنتیک مانند استیلاسیون هیستون و نقش آنزیمهای هیستون داستیلاز و هیستون استیل ترانسفراز در ایجاد این اپیدمی خاموش اشاره کرده اند. والپروآت سدیم بعنوان نوعی مهارکننده هیستون داستیلاز شناخته می شود. با توجه به اهمیت و شیوع بالای نفروپاتی دیابتی لزوم پیشگیری و بهبودی آن، این مطالعه مروری انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری ساده مقالات معتبر علمی نمایه شده در بانک های اطلاعاتی Web of science، Scopus، PubMed، SID، ISI طی سالهای 2017-1963، با استفاده از واژه های کلیدی فارسی والپروآت سدیم، نفروپاتی دیابتی، مهارکننده های هیستون داستیلاز و واژه های کلیدی انگلیسی Sodium Valproate، Diabetic Nephropathies، Histone Deacetylase Inhibitors درباره اثرات رنوپروتکتیو والپروآت سدیم در روند نفروپاتی دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در جستجوی اولیه از میان 485 مقاله یافت شده درنهایت 73 مقاله انتخاب شدند. والپروآت سدیم قادراست با مکانیسم اتوفاژی مانع از تخریب پودوسیت ها و سلول های کلیوی و منجر به تقلیل پروتئین وری درشرایط نفروپاتی دیابتی شود. بعلاوه جلوگیری از آپوپتوز پودوسیت به کمک فرآیند اتوفاژی توسط والپروآت سدیم بعنوان یک مهارکننده هیستون داستیلاز به پیشگیری از نفروپاتی دیابتی کمک می کند. ازآنجایی که هیستون داستیلازهای کلاس یک از طریق تعدیل پیام رسانی TGF-b و NF-kB در فیبروژنز کلیوی و فعال سازی فیبروبلاست ها و فرآیندهای التهابی دخیل هستند، طبیعتا والپروآت سدیم ویژگی آنتی فیبروتیکی از خود بروز می دهد. انتظار می رفت مهار هیستون داستیلاز باعث افزایش فعالیت پروموتر موردنظر گردد ولی برخلاف انتظار از میزان eNOS mRNA در سلول کاسته می شود، پاسخ این تناقض را می توان درالقای فاکتورهای ناپایدارکننده mRNA مرتبط با نیتریک اکسید سنتاز اندوتلیالی پیدا کرد. نتیجه گیری: والپروآت سدیم با مهار HDAC کلاس یک و دو اثرات رنوپروتکتیو بالایی در مدل های نفروپاتی دیابتی ازخود بروز داده است. انتظار می رود این دارو در آینده پس از انجام کارآزمایی های بالینی لازم در پیشگیری یا بهبودی نفروپاتی دیابتی مورد استفاده قرار گیرد.

گزارش شده که 1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 یک شکل فعال ویتامین D رشد تعدادی از سلول های سرطانی پوست، پروستات، سینه، کولون و لوسمی را مهار می کند. والپروئیک اسید، به عنوان یک مهارکننده قوی هیستون داستیلاز، همچنین نقش مهمی در مهار تکثیر سلول های تومور ایفا می کند. با این حال، تا کنون هیچ گزارشی در مورد همکاری بین والپروئیک اسید و 1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 برای اثر ضد سرطانی وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی این بود که آیا دوزهای کم 1، 25 دی هیدروکسی ویتامین D3 سمیت والپروئیک اسید را تقویت می کند و آیا این عمل از طریق مکانیزم های آپوپتوز انجام می گیرد. در این مطالعه سلول های HL-60 با غلظت های مختلف والپروئیک اسید و 1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر در 24ساعت تیمار شدند. درصد زنده بودن سلول ها به روش MTT سنجیده شد و سپس برای بررسی نوع مرگ سلولی از رنگ آمیزی Hoechst استفاده شد. مطالعه حاضر نشان داد که1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 اثر آنتی توموری والپروئیک اسید را افزایش می دهد. همچنین نتایج حاصل از رنگ آمیزی سلول ها نشان داد که والپروئیک اسید و 1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 باعث القاء آپوپتوز در سلول های HL-60 می شوند. در کل ترکیب جدید والپروئیک اسید و 1، 25دی هیدروکسی ویتامین D3 هم افزایی اثر ضد تکثیری و القاء آپوپتوز در روی سلول های سرطانی HL-60 را نشان داد.

این پژوهش به پیش بینی فعالیت دارویی 38 مشتق آمینواسید به عنوان بازدارنده های هیستون دی استیلاز (HDAC) جهت درمان سرطان و برخی از بیماری ها اختصاص دارد. آنزیم های HDAC موجب تسریع روند حذف گروه های استیل از باقیمانده های لیزین از پروتیین های شامل هیستون (Histone) می شوند. پس از محاسبه توصیف کننده های مولکولی مستقل، با استفاده از روش مرحله ای انتخاب متغیر و گزینش 4 توصیف کننده، جهت مدل سازی از رگرسیون خطی چندگانه (MLR) و شبکه عصبی مصنوعی (ANN) استفاده شد. سری های آموزش و آزمون جهت ساخت مدل و ارزیابی قدرت پیش بینی روش های MLR و ANN به ترتیب شامل 30 و 8 ترکیب بودند. افزون بر آن، از روش های متفاوت جهت ارزیابی مدل ها استفاده شد. نتیجه ها حاکی از آن است که روش غیرخطی شبکه عصبی مصنوعی در مجموع دارای توانمندی پیش بینی مناسب تر در مقایسه با روش MLR است. شاخص های آماری مرتبط با مدل مبتنی بر شبکه عصبی مصنوعی دلالت بر این حقیقت دارد که مدل ارایه شده می تواند جهت پیش بینی فعالیت دارویی ترکیب های مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: ایسکمی مغزی، سومین علت مرگ و میر در کشورهای پیشرفته و یکی از علل اصلی معلولیت های درازمدت است. پژوهش حاضر، اثر سدیم بوتیرات را به عنوان مهار کننده هیستون داستیلازی بر یادگیری و حافظه فضایی در مدل ایسکمی مغزی هایپوکسیک بررسی کرد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، پنجاه سر موش صحرایی نر به 5 گروه کنترل، HI+Saline، 1/0HI+SB، 3/0HI+SB، 6/0HI+SB تقسیم شدند. جهت القاء مدل HI، پس از انسداد کامل شریان کاروتید چپ، حیوانات یک ساعت در محفظه القاء هیپوکسی (8% اکسیژن) قرار گرفتند. 24 ساعت پس از جراحی، سدیم بوتیرات به صورت درون صفاقی با دوزهای 1/0، 3/0 و 6/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان و نرمال سالین به گروه HI+Salineبه مدت 14 روز تزریق گردید. به منظور سنجش حافظه فضایی از آزمون ماز موریس آبی استفاده شد. سپس، سنجش سطح هیپوکامپی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) به روش الایزا انجام شد. یافته ها: هرچند، گروه HI+Saline مدت زمان بیشتری را برای پیدا کردن سکوی مخفی در آزمون ماز موریس آبی طی کردند، نتایج نشان دهنده بهبود حافظه فضایی یا کاهش زمان تاخیر تا یافتن سکوی مخفی طی ماز آبی موریس در حیوانات دریافت کننده سدیم بوتیرات بود. با وجودکاهش معنی دار سطح BDNF در هیپوکامپ گروه HI+Saline، سطح این فاکتور در گروههای دریافت کننده سدیم بوتیرات افزایش معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: سدیم بوتیرات باعث بهبود حافظه و یادگیری فضایی در مدل آسیب مغزی ایسکمی هایپوکسیک می شود.

به منظور بررسی سازگاری گونه سرو نقره ای (Cupressus arizonica Greene) د ر اراضی جلگه ای شمال کشور، تعد اد 1521 اصله نهال گلد انی یکساله د ر سال 1372د ر اراضی ایستگاه تحقیقات چمستان نور به فاصله 2´2.5 متر کاشته شد هر ساله د ر پایان فصل رشد اند ازه گیری مشخصه های کمی و ثبت مشخصه های کیفی انجام گرد ید بررسی ها پس از د ه سال نشان می د هد که زند ه مانی این گونه د ر منطقه 92 د ر صد می باشد . میانگین رویش قطری سالیانه معاد ل یک سانتی متر و متوسط رویش ارتفاعی سالیانه نیز 79 سانتی متر است. حجم سر پا 56 سیلو د ر هکتار، رویش حجمی 5.6 سیلو د ر هکتار و ضریب قد کشید گی آن 80 د رصد برآورد گرد ید ه است. نتایج مشاهد ات نشان می د هد که این د رخت د ر منطقه چمستان از 5 سالگی شروع به بذر د هی نمود ه و هر ساله بذر فراوانی تولید می کند . به طور کلی می توان بیان نمود که گونه سرو نقره ای د ر این منطقه تا این مرحله از پژوهش به لحاظ سازگاری موفق بود ه است.